حدیث «علی قسیم النار و الجنه» دروغ است
طرح شبهه توسط یک ماهواره وهابی:
درباره حضرت علی- کرم الله وجهه- می گویند: او تقسیم کننده بهشت و دوزخ است(قسیم الجنه و النار) نعوذ بالله، نعوذ بالله، شیعیان که همه کارها را به بندگان می سپارند این کارها را هم سپردند به بندگان. برای فریب یک سری مسلمان ساده لوح. منظورشان این است که محبت علی، باعث تقسیم بهشت می شود؛ در حالی که هرگز چنین نیست . اینها روایاتی است که منافقان و دشمنان اهل بیت به دروغ ساخته و به نام پیامبر صلی الله علیه و آله و خانواده پیامبر صلی الله علیه و آله به خورد مردم داده اند.
حدیث غدیر ، برترین دلیل شیعه بر ولایت امیر
مؤمنان علیه السلام است که با سند‌های صحیح و به صورت متواتر از طریق شیعه و سنی
نقل شده است ؛ اما در عین حال برخی از علمای اهل سنت که اعتراف به چنین مطلبی
برایشان ناگوار و پذیرش چنین حقیقتی سخت بوده ، چشمان خود را بسته و صحت آن را زیر
سؤال برده‌اند !
از
جمله ابن حزم اندلسی ظاهری که با دفاع از ابن ملجم مرادی ، عداوت خود با امیر
مؤمنان علیه السلام را علنی کرده است ، در کتاب الفصل خود می‌نویسد :
وأما من کنت مولاه فعلى مولاه فلا یصح من طریق الثقات أصلاً .
حدیث:
من کنت مولاه... به هیچ وجه از طریق افراد ثقه تایید نشده است.
ابن
حزم اندلسی (متوفای548 هـ) ، الفصل فی الملل والأهواء والنحل ، ج 4 ، ص 116 .
و
ابن تیمیه حرانی (متوفای728هـ) نیز که در انکار فضائل اهل بیت علیهم السلام زبانزد
عام و خاص است در منهاج السنة می‌نویسد :
وأما قوله من کنت مولاه فعلی مولاه فلیس هو فی الصحاح لکن هو مما
رواه العلماء وتنازع الناس فی صحته فنقل عن البخاری وإبراهیم الحربی وطائفة من أهل
العلم بالحدیث انهم طعنوا فیه وضعفوه
... .
حدیث:
من کنت مولاه... در کتب روائی صحیح شش گانه آورده نشده است ، بعضی از دانشمندان آن
را روایت کرده‌اند ؛ ولی در صحت آن دچار اختلاف شده‌اند ، از بخاری و ابراهیم حربی
وگروهی دیگر از اهل دانش نقل شده است که آنان این حدیث را تضعیف کرده‌اند .إبن تیمیة الحرانی ، منهاج السنة النبویة ، ج 7 ، ص 319
.
و
سعد الدین تفتازانی (متوفای791هـ) در جواب از حدیث غدیر می‌نویسد :
والجواب منع تواتر الخبر فإن ذلک من مکابرات الشیعة کیف وقد قدح فی
صحته کثیر من أهل الحدیث ولم ینقله المحققون منهم کالبخاری ومسلم والواقدی .
جواب
ما این است که حدیث غدیر متواتر نیست و این از زورگویی‌های شیعه است ، ؛ زیرا
بسیاری از علما و محققین علم حدیث ؛ از جمله بخاری ، مسلم و واقدی در صحتش اشکال
کرده و آن را نقل ننموده‌اند .
التفتازانی
، شرح المقاصد فی علم الکلام ، ج 2 ، ص 290 .
درآمد
از جمله مسایل بحث برانگیز در میان اندیشمندان اسلامی، جواز یا عدم جواز انتفاع و تبرک به ساحت اولیای الهی و یا اشیاء با قداست بوده است. دانشمندان امامی از سدههای نخستین تا به امروز، با استناد به احادیث معصومان علیهم السلام همواره رویکرد اثباتی نسبت به این مسأله داشتهاند که برون داد آن در میراث گوناگون از جمله در میراث فقهیشان تبلور یافته است. در ادامه نمونههایی از رویکر این اندیشوران تقدیم می گردد:
شیعیان ادعا می کنند که خلیفه دوم قاتل فاطمه زهرا (رضی الله عنها) است؛ اما کدام عقل سلیم می پذیرد که حضرت علی (رضی الله عنه ) دخترش را به ازدواج قاتل همسر گرامیش ، فاطمه (رضی الله عنها) درآورد و رابطه دوستانه با او برقرار نماید؟
در کتاب توحید شیخ صدوق حدیثی از امام رضا است، که ظاهر آن با حدیث ثقلین در تعارض است. امام رضا علیه السلام میفرمایند:
حدثنا جعفر بن محمد بن مسرور رضی‌الله‌عنه ، قال : حدثنا محمد بن عبد الله ابن جعفر الحمیری ، عن أبیه ، عن إبراهیم بن هاشم ، عن الریان بن الصلت ، قال : قلت للرضا علیه‌السلام : ما تقول فی القرآن؟ فقال : کلام الله لا تتجاوزوه ، ولا تطلبوا الهدى فی غیره فتضلوا.
در این روایت حضرت رضا علیه السلام میفرمایند که فقط به قرآن باید تمسک نمودو اگر به غیر قرآن تمسک کنید گمراه می شوید.
التوحید شیخ صدوق ج ۱ ص ۲۲۴
مقصود امام رضا از این فرمایش چه بوده است؟ آیا واقعا باید فقط قرآن را تمسک کرد یا خیر؟؟
